درمان درد معده و راهکارهای طب اسلامی

بسم الله الرحمن الرحیم

در سری مطالب « طب اهل بیت علیهم السلام » که داشتیم این دفعه بریم سراغ راه هائی که به هر نحوی می تونن به سلامت معده کمک کنند و درمان درد معده باشند.

این بار هم خیلی جستجو کردم و سعی کردم تمام مواردی که تو روایات شیعه درباره درمان درد معده و سلامت اون نقل شده رو جمع کنم . شاید چند موردی از قلم افتاده باشه اما بیشتر موارد همین هائیه که پائین آوردم.

مثل مطالب قبل برای اینکه مطلب خیلی طولانی نشه متن روایات رو نیاوردم و فقط به صورت موردی با ذکر منبع مطالب رو نوشتم. اما بهتره تذکر بدم که موارد زیر همه  ترجمه ی احادیث اهل بیت علیهم السلام هستند.

موارد زیر بیشتر در مورد این چهار محور هست:

تسکین و درمان درد معده

-        خوشبو کردن معده

-        تقویت معده

-        هضم بهتر غذا

دارو ها :

1. خوردن انار با پوست های سفید داخلیش معده را پاک و غذا را هضم می کند.^[۱]
2. گلابی درد های معده را تسکین می بخشد.^[۲]
3. گلابی معده را دباغی کرده و آن را تقویت می کند.^[۳]
4. خوردن میوه ی « به » همراه با دانه هایش معده را پاک و خوشبو می کند.^[۴]
5. کاسنی شفاء هرگونه دردی در معده است.^[۵]
6. گوشت گوسفند هم درد های معده را از بین می برد و هم آن را تقویت می کند.^[۶]
7. لبنیات گاو ( شیر و … ) معده را تقویت می کند.[۷]
8. باقالی ( باقالا ) با پوستی که دانه هایش دارد معده را تقویت می کند.[۸]
9. آویشن معده را دباغی و تقویت می کند.[۹]
10. سیب معده را راحت و خنک می کند.[۱۰]
11. نان برنجی درد ها را از معده بیرون کرده و معده را تقویت می کند.[۱۱]
12. سویق عدس معده را تقویت می کند .[۱۲] ( طرز تهیه ی سویق عدس رو با سرچ تو اینترنت می تونید پیدا کنید )
13. سنجد معده را دباغی و تقویت می کند.[۱۳]
14. خرمای بَرنی ( نوعی خرما ) معده را خوشبو و در هضم غذا موثر است.[۱۴]

مواردی که باید پرهیز شود :

1. خوردن آب بین غذا معده را ضعیف کرده و در هضم اختلال ایجاد می کند.[۱۵]

در آخر هم توصیه های مهم امام علی علیه السلام برای پیش گیری از هر نوع بیماری :

هر کس بخواهد هیچ غذائی به او ضرر نرساند ( این چند دستور را باید رعایت نماید: )

1. هروقت گرسنه شده و معده اش خالی شد غذا بخورد.
2. وقتی که شروع به غذا خوردن می کند نام خدا را ببرد.
3. وقتی که شروع به غذا خوردن می کند ، آن را خوب بجود.
4. قبل از سیری کامل و زمانی که هنوز میل به غذا دارد، دست از خوردن بردارد.

« قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام‏:

مَنْ أَرَادَ أَنْ لَا یَضُرَّهُ طَعَامٌ فَلَا یَأْکُلْ حَتَّى یَجُوعَ وَ تَنْقَى مَعِدَتُهُ فَإِذَا أَکَلَ فَلْیُسَمِّ اللَّهَ وَ لْیُجَیِّدِ الْمَضْغَ وَ لْیَکُفَّ عَنِ الطَّعَامِ وَ هُوَ یَشْتَهِیهِ وَ یَحْتَاجُ إِلَیْه‏.»[۱۶]